بررسی اثرات عصاره سنجد (elaeagnus angustifolia) بر بافت کبد جنین موش سوری

زمینه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی اثرات تراتوژنیک عصاره سنجد بر رشد و نمو و تکامل کبد جنین موش سوری می باشد. روش ها: تعداد 30 سر موش سوری باردار بطور تصادفی به 2 گروه تقسیم بندی شدند. گروه شاهد که آب آشامیدنی مصرف نمود و گروه تجربی که در طی دوره بارداری عصاره آبی سنجد را با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت نمود. در روز 18 بارداری موش های مادر را کشته و جنین ها از شاخ رحمی خارج گردید. جنین ها از نظر ظاهر، وزن و طول سری- دمی و وزن جفت ها بررسی شدند. کبد جنینها را خارج نموده، پس از فیکساسیون و پردازش بافتی، مقاطع بافتی تهیه و پس ازرنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، مورد بررسی هیستومورفومتری و نتایج بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: هیچگونه ناهنجاری ظاهری در جنینها دیده نشد. میانگین طول سری- دمی و وزن جنین ها در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد افزایش معناداری نشان نداد. میانگین وزن جفت در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد کاهش معنادار داشت. در بررسی هیستومورفومتری کبد جنینهای گروه تجربی افزایش معنادار در میانگین درصد وسعت سینوزوئیدها و میانگین شمارش تعداد سلولهای خونی نسبت به گروه کنترل دیده شد. میانگین در صد وسعت اشغال شده توسط هپاتوسیت ها و میانگین شمارش تعداد هسته های هپاتوسیتها در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنادار داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تجویز عصاره ی آبی سنجد با دوز mg/kg500 به موش باردار می تواند سبب اختلال در روند رشد و نمو جنین و بروز تغییرات هیستومورفومتری در بافت کبد جنینها گردد.